Από την εποχή της Τουρκοκρατίας η Θεσσαλονίκη λάμβανε νερό από τις πηγές Χορτιάτη, Ρετζικίου (Πεύκων) και Σταυρούπολη (Λεµπέτ). Το 1888 ιδρύθηκε η “Οθωµανική Εταιρία Υδάτων Θεσσαλονίκης”, η οποία και λειτουργούσε παράλληλα με το τμήμα υδροδότησης του Δήμου Θεσσαλονίκης µέχρι το 1939.
Το 1917 οι Γάλλοι κατασκεύασαν το “Υδραγωγείο Χαριλάου”, το οποίο μέχρι το 1975 ανήκε στην “Πρώτη Οικοδοµική Εταιρεία Χαριλάου” η οποία και εξαγοράστηκε από τον Οργανισμό Ύδρευσης Θεσσαλονίκης (Ο.Υ.Θ.).
Την περίοδο αυτή (1913-1939) κατασκευάστηκαν εννιά δεξαμενές και αντίστοιχες γεωτρήσεις στις περιοχές, της Καλαµαριάς, του Ντεπώ, της Χαριλάου, της Τούµπας, Χίρς, των Εξοχών, της Μαλακοπής, του Αγ. Φανουρίου και του Καλοχωρίου.
Το έτος 1939 µε τον Α.Ν.1563/1939 συστάθηκε ο Οργανισµός Ύδρευσης Θεσσαλονίκης (Ο.Υ.Θ.), ο οποίος και εξαγόρασε την “Οθωµανική Εταιρεία Ύδρευσης Θεσσαλονίκης” και στην συνέχεια ανέλαβε τις εγκαταστάσεις ύδρευσης (δίκτυα, δεξαμενές κ.λπ.).
Το 1998 ο Οργανισμός Υδρεύσεως Θεσσαλονίκης Ο.Υ.Θ., συγχωνεύτηκε με τον Οργανισμό Αποχετεύσεως Θεσσαλονίκης Ο.Α.Θ., δημιουργώντας τη νέα εταιρεία για το νερό και την αποχέτευση μαζί, την Εταιρεία Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης ΕΥΑΘ Α.Ε.
Σήμερα οι εγκαταστάσεις του δικτύου ύδρευσης του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης ανήκουν στο Ν.Π.Δ.Δ. ΕΥΑΘ ΠΑΓΙΩΝ και τις διαχειρίζεται η ΕΥΑΘ Α.Ε σύμφωνα με την σύμβαση που υπέγραψαν στις 21.07.2001.
Η ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης υδροδοτείται από: τα υδραγωγεία Αραβησσού, Αξιού και το διυλιστήριο, ενώ τα υδραγωγεία Νάρρες, Σίνδου και Καλοχωρίου συντηρούνται και είναι σε ετοιμότητα.
Οι βασικές εγκαταστάσεις ύδρευσης αποτελούνται από:
- Τα έργα υδροληψίας
- Τα εξωτερικά υδραγωγεία με τις γεωτρήσεις και τους σχετικούς αγωγούς
- Τα αντλιοστάσια και τις δεξαμενές
- Το δίκτυο διανομής με τους αγωγούς, τις εξωτερικές διακλαδώσεις και τα υδρόμετρα.
